شکر خام
بعد از حمل نی به آسیاب و آسیاب شدن، شربت آن به قسمت تولید خام و باگاس جهت سوخت کوره و تهیه خوراک دام و کاغذ سازی از آن استفاده میشود.
شربت به قسمت خام وارد و توزین میشود،هر بار 5 تن به قسمت هیترها جهت گرم شدن تا 106 درجه حرارت و سپس به قسمت کلاریفایر ها یا ته نشین کننده ها که در آنجا با افزودن شیر آهک جهت ته نشین شدن رسوبات انتقال می یابد، شربت صاف شده از بالای ته نشین کننده سرریز میشود و گل آن به قسمت فیلترهای گل یا صافی های خلاء منتقل تا شریت یا مواد قندی ان گرفته و گل باقی مانده به بیرون از کارخانه انتقال داده می شود.
شربت صاف شده جهت غلیظ شدن یا تغلیظ به قسمت تبخیر کننده ها منتقل که درصد غلظت شربت در ابتدای ورود در حدود 13% است که اصطلاحا به آن بریکس می گویند، این شربت بوسیله بخار جوشانده و تبخیر و در نهایت غلیظ میشود که غلظت شربت خروجی از تبخیر کننده ها 60% خواهد بود و پس از آن شربت به قسمت طبخ شکر منتقل میشود.
در قسمت طبخ و در دستگاه هایی بنام دیگ پخت(وکیوم پن ها) شربت را مجددا جوشانده تا به نقطه فوق اشباع برسد که در این قسمت کریستال های شکر ظاهر خواهند شد که پس از ظهور، کریستالها بوسیله شربت تغذیه شده تا کریستال رشد و به اندازه استاندارد برسد(0.8 میلی متر).
عملیات طبخ تحت خلاء صورت میگیرد و در نتیجه جوشش دردرجه پائینی در حدود 70 درجه سانتی گراد صورت میپذیرد، پس از تبدیل کریستال ها به اندازه استاندارد عمل طبخ پایان یافته و پخت شکر آماده جداسازی کریستال از شیره ی همراه است که این عمل حداسازی کریستال از شیره بوسیله دستگاهی بنام سانترفیوژ انجام میگیرد.
در ماشین های گریز از مرکز(سانترفیوژها) پخت وارد شده و بر اثر حرکت دورانی ماشین در دور بالا(حدود 1500 دور در دقیقه) کریستال های شکر از شیره ی همراه جدا شده و شکر حاصل میشود .
شکر تولید شده جهت سفید شدن به سالن تصفیه ارسال و شیره باقی مانده که حاوی مواد قندی نیز میباشد جهت شکر گیری مجدد به قسمت طبخ باز گردانده میشود.